Week 16.
Een belangrijke bijeenkomst deze week in Wijk bij Duurstede. De EigenWijkse Energie Coöperatie (EWEC) moet zich uitspreken over participatie in een mogelijk windpark. Er is veel over te zeggen. Veel argumenten voor en ook veel tegen. Eén ding is zeker; de provincie heeft grote behoefte aan schone opwek van energie om over een paar jaar niet met een volledige uitval van de stroomvoorziening te maken te krijgen. Een oplossing is het plaatsen van windmolens. Na een soms stevige discussie werd uiteindelijk unaniem het voorstel aanvaard en gaat EWEC het participatieproces vormgeven. Op de foto het moment van stemmen.
Week 15.
De afgelopen week was zonovergoten. In de nachten soms nog nachtvorst; de nachtmerrie van fruittelers. Op sommige plekken werd stevig beregend om de knopjes van de ontluikende bloesem te beschermen. Op een aantal plekken zie je vanaf donderdag de boomgaarden “ontploffen” met schitterende bloesem. De mooiste boomgaarden zijn toch de hoogstam bomen. Maar vanuit productieperspectief zie je die steeds minder en is het zoeken naar nog wat traditionele plekjes. Hier op de foto een kleine boomgaard met kersen in de omgeving van ’t Goy.
Week 14.
Er zit hier meer achter deze poort zou ik willen zeggen. Vele jaren gevangenisstraf voor de meest zware criminelen van ons land. Op een deel van het voormalig kamp Vught, voorportaal naar de vernietigingskampen van Nazi Duitsland, staat deze zwaar beveiligde gevangenis. Een deel van de Taghi-bende zit hier. Kamp Vught is voor een deel met hoge betonnen muren afgeschermd van de EBI. Nu ook prikkeldraad, wachters en beveiliging. 80 jaar geleden hetzelfde maar toen verachtelijk. Nu wordt de wet gehandhaafd. Geen wolkje aan de lucht?
Er zit hier meer achter deze poort zou ik willen zeggen. Vele jaren gevangenisstraf voor de meest zware criminelen van ons land. Op een deel van het voormalig kamp Vught, voorportaal naar de vernietigingskampen van Nazi Duitsland, staat deze zwaar beveiligde gevangenis. Een deel van de Taghi-bende zit hier. Kamp Vught is voor een deel met hoge betonnen muren afgeschermd van de EBI. Nu ook prikkeldraad, wachters en beveiliging. 80 jaar geleden hetzelfde maar toen verachtelijk. Nu wordt de wet gehandhaafd. Geen wolkje aan de lucht?
Week 13.
Oesters. Voor de één een lekkernij en voor de ander een gruwel. Vrijwel alles wat uit zee komt kan mij wel bekoren en de oester staat daarbij aan de top. Toevallig werd er bij Sligro uitleg gegeven hoe de oester te openen. En hoe ze het beste te bereiden. Meerdere stuks proeven was dan ook geen probleem. Vervolgens heb ik mij laten verleiden om een kistje oesters aan te schaffen. Ze zijn dan thuis een weekje houdbaar. Inmiddels de ervaring in oesters openen opgebouwd. Het zal dan ook niet bij deze lente-oesters blijven. Heerlijk met een glaasje Pinot gris. Proost.
Week 12.
Deze week is het weer lente geworden en we werden getrakteerd op een paar dagen licht zomers weer. De laatste jonge paarden komen uit de opfok naar de stallen. Het door mijn dochter gefokte hengstveulen staat daar al vanaf november. Hij is inmiddels geruind en wordt steeds meer een sportpaardje. Erg braaf en vandaag zijn eerste fotoshoot. De komende weken gaat het zadeldak maken beginnen. Op een hele rustige en vriendelijke manier zorgt het ervoor dat een paard geen angsten ontwikkelt en graag voor en met mensen werkt. Dit paard, Sensation, heeft nu al een bijzondere band met zijn eigenaresse en kijkt al waar zij blijft. Foto gemaakt met Canon 5D III met EF 70-200. Bewerkt in Photoshop en omgezet in Lightroom naar zw/w.
Week 11.
Woensdag 12 maart 1300 kreeg Wijk bij Duurstede van Gijsbrecht II van Abcoude haar stadsrechten. Waar kan dat beter gevierd worden dan op de plek waar de ondertekening plaatsvond? Namelijk het uit de dertiende eeuw daterende Kasteel Duurstede. Een gemêleerd gezelschap was getuige van een paar ludieke toespraken. De originele stadsrechten werden voor deze gelegenheid nog eens getoond en in plat Wijks vertaald.
Week 10.
Het kampeerseizoen gaat weer beginnen!
Standaard begint het kampeerseizoen rond 15 maart. Voor mij de reden om al lang geleden een afspraak te maken om de caravan voor onderhoud en een kleine schadereparatie naar Van Vlierden in Zuid-Oost Beemster te brengen.
Met het schitterende weer deze week begint het al echt op het voorjaar te lijken. Het begint dus al flink te kriebelen om de eerste weekjes te plannen. Op de foto Stalling Jongerius met de Sprite. Na vier maanden kwam de caravan nog super schoon uit de stalling.
Standaard begint het kampeerseizoen rond 15 maart. Voor mij de reden om al lang geleden een afspraak te maken om de caravan voor onderhoud en een kleine schadereparatie naar Van Vlierden in Zuid-Oost Beemster te brengen.
Met het schitterende weer deze week begint het al echt op het voorjaar te lijken. Het begint dus al flink te kriebelen om de eerste weekjes te plannen. Op de foto Stalling Jongerius met de Sprite. Na vier maanden kwam de caravan nog super schoon uit de stalling.
Week 9.
Het weekend van week 9 stond in het teken van een trip naar Terneuzen. Schoonzus en zwager vierden hun 50 jarig huwelijk met een heerlijk diner aan de Kreek. Zondagochtend na het ontbijt even wat calorieën verbranden met een frisse wandeling langs de Schelde. Het laatste water van afgaand tij spoelt de Noordzee in. Een vrachtschip verlaat het kanaal van Gent naar Terneuzen en op de achtergrond rookt DOW-chemicals. Even genieten van een oer Hollands aanzicht. Bedrijvigheid ten top.
Week 8.
Krom wat recht is...
Ook deze week begaf ik mij onder onze landelijke bestuurders. Bij ambtenaren en bestuurders aan tafel en een erg leuk bezoek op woensdag als gast van de Provinciale Staten. Aldaar waren wij getuige van het debat.
Soms is het stuitend hoe meer populistische partijen getuige doen van de weinige kennis en uitsluitend roeptoeteren. Erger wordt het als er over onderwerpen “krom” gesproken wordt terwijl de werkelijkheid helder is.
Daarbij moest ik direct denken aan het Huis van de Gemeente in Wijk bij Duurstede. Als je daar voor staat lijkt veel krom maar is wel degelijk recht gebouwd. Op de foto de raadszaal. Hopelijk komt het goed in Nederland.
Ook deze week begaf ik mij onder onze landelijke bestuurders. Bij ambtenaren en bestuurders aan tafel en een erg leuk bezoek op woensdag als gast van de Provinciale Staten. Aldaar waren wij getuige van het debat.
Soms is het stuitend hoe meer populistische partijen getuige doen van de weinige kennis en uitsluitend roeptoeteren. Erger wordt het als er over onderwerpen “krom” gesproken wordt terwijl de werkelijkheid helder is.
Daarbij moest ik direct denken aan het Huis van de Gemeente in Wijk bij Duurstede. Als je daar voor staat lijkt veel krom maar is wel degelijk recht gebouwd. Op de foto de raadszaal. Hopelijk komt het goed in Nederland.
Week 7.
Het was een drukke week met veel overleg op provinciaal niveau en een bezwaarprocedure bij de gemeente Wijk bij Duurstede. We zien dat lokaal bestuur zich onvoldoende realiseert dat besluiten overlaten aan leken of ongeïnteresseerde raadsleden tot grote gevolgen kunnen leiden. Voldoende dus om je als operationeel eindverantwoordelijke van een energiecoöperatie druk over te maken.
Vervolgens ook privé nare berichten van vrienden gekregen die mij raakten. Vrijdagmiddag was het dus goed om een stuk in de mooie omgeving van de Kromme Rijn te gaan wandelen en het hoofd wat leeg te maken.
De Krommerijn-streek biedt in elk jaargetijde mooie landschappen en vergezichten. Vandaag trof mij de spiegeling van de wilgen in het water. Wellicht raakten mij die wat meer door alle emoties die deze week langs kwamen.
Vervolgens ook privé nare berichten van vrienden gekregen die mij raakten. Vrijdagmiddag was het dus goed om een stuk in de mooie omgeving van de Kromme Rijn te gaan wandelen en het hoofd wat leeg te maken.
De Krommerijn-streek biedt in elk jaargetijde mooie landschappen en vergezichten. Vandaag trof mij de spiegeling van de wilgen in het water. Wellicht raakten mij die wat meer door alle emoties die deze week langs kwamen.
Week 6.
Deze week met fotovrienden een bezoek mogen brengen aan de Maasvlakte 2. Veertien jaar geleden voer ik daar nog met een zeilboot en was het opspuiten van de Maasvlakte net begonnen. Nu is het een gigantische haven voor de grootste schepen ter wereld. Voornamelijk olietankers en containerschepen. En we mochten, de Pioneering Spirit aanschouwen dat voor onderhoud in de haven lag. Met een lengte van 382 meter en een breedte van 124 meter is dit het grootste schip ter wereld en wordt als werkplatform overal ter wereld ingezet. Het tilt moeiteloos complete boorplatforms tot 60 miljoen kilo in één keer van hun sokkels of legt kabels op grote diepte in de oceanen.
Naast dit schip kunnen de grootste olietankers op Maasvlakte 2 snel hun ruwe olie lossen voor verwerking elders. Althans zolang we nog olie blijven gebruiken. In de haven zien we ook alternatieve wijzen van energie opwek en de bouw van een grote fabriek voor afgewerkte olie en vetten. Hiervan worden vervolgens schone brandstoffen gemaakt die o.a. in de nieuwste schepen kunnen worden gebruikt. Wel zo goed voor het milieu.
Op de foto de ruwe olietanker Caribbean Glorie met een lengte van 336 meter en een breedte van 60 meter. Zijn de donkere wolken een signaal voor haar toekomst?
Deze week met fotovrienden een bezoek mogen brengen aan de Maasvlakte 2. Veertien jaar geleden voer ik daar nog met een zeilboot en was het opspuiten van de Maasvlakte net begonnen. Nu is het een gigantische haven voor de grootste schepen ter wereld. Voornamelijk olietankers en containerschepen. En we mochten, de Pioneering Spirit aanschouwen dat voor onderhoud in de haven lag. Met een lengte van 382 meter en een breedte van 124 meter is dit het grootste schip ter wereld en wordt als werkplatform overal ter wereld ingezet. Het tilt moeiteloos complete boorplatforms tot 60 miljoen kilo in één keer van hun sokkels of legt kabels op grote diepte in de oceanen.
Naast dit schip kunnen de grootste olietankers op Maasvlakte 2 snel hun ruwe olie lossen voor verwerking elders. Althans zolang we nog olie blijven gebruiken. In de haven zien we ook alternatieve wijzen van energie opwek en de bouw van een grote fabriek voor afgewerkte olie en vetten. Hiervan worden vervolgens schone brandstoffen gemaakt die o.a. in de nieuwste schepen kunnen worden gebruikt. Wel zo goed voor het milieu.
Op de foto de ruwe olietanker Caribbean Glorie met een lengte van 336 meter en een breedte van 60 meter. Zijn de donkere wolken een signaal voor haar toekomst?
Week 5.
De Nederlandse Academie voor Beeldcreatie organiseert in samenwerking met de Koninklijke Fotobond een cursus Fotoreflectie. Verdieping, historie en ontwikkelingen in de fotografie met uitstapjes naar filosofie en kunstgeschiedenis maken dit een inhoudelijk boeiende opleiding. De afgelopen maanden veel theorie, boeken en fotografen bestudeerd. En last but not least, hard gewerkt aan een portfolio opdracht. Voor dit laatste gebruik ik een serie foto’s uit het project van vier zussen die opgroeiden in Zeeland in een gesloten christelijke omgeving.
Vrijdag was het inrichten en ophangen van de 14 foto’s in het gebouw van de academie. De serie is vandaag als afsluiting van de opleiding door Anaïs Lopez beoordeeld. Wereldwijd staat Anaïs bekend om haar grote mate van artistiek werk en storytelling, waar zij al eens de Zilveren Camera voor won. De serie “Momenten Herbeleven” kreeg van haar een fijne feedback die zeker meegenomen wordt in de uitgave van het geplande boek. Een groepsfoto met docent en mede cursisten hoort vanzelfsprekend bij zo’n afsluitende laatste dag.
Vrijdag was het inrichten en ophangen van de 14 foto’s in het gebouw van de academie. De serie is vandaag als afsluiting van de opleiding door Anaïs Lopez beoordeeld. Wereldwijd staat Anaïs bekend om haar grote mate van artistiek werk en storytelling, waar zij al eens de Zilveren Camera voor won. De serie “Momenten Herbeleven” kreeg van haar een fijne feedback die zeker meegenomen wordt in de uitgave van het geplande boek. Een groepsfoto met docent en mede cursisten hoort vanzelfsprekend bij zo’n afsluitende laatste dag.
Week 4.
Deze week een drukte van belang bij mij thuis. Huis uitruimen voor de schilders die wanden en houtwerk weer van een verse laag kwamen voorzien. Watergedragen, want dat is beter voor mens en natuur. Wel moet er veel geventileerd én verwarmd worden om vocht het huis uit te krijgen. Dus hoge energiekosten deze week en toch frisjes gehad. Dan natuurlijk vóór vandaag schoonmaak en alles weer op zijn plek. Opgeruimd en wel. De visite kan komen voor de 70e verjaardag en de eerste koffie en gebak staan op tafel. Proost!
Week 3.
Hoge druk in Nederland. Koel, windstil weer en weinig zon. We gaan met de “groene” energie de mist in. Zonnepanelen leveren bijna niets en de windturbines staan stil. Mist is bijna een metafoor voor deze situatie. En daar hadden wij genoeg van deze week.
Week 2.
Vrijdag een wandeling met vrienden door het centrum van Utrecht. Ondanks een graadje vorst is het druk. Einde middag voorbij het centraal station wordt het rustig. Een donkere lucht met koude wind zorgt ervoor dat iedereen beschutting zoekt. In de spiegelende ruiten van het RABO kantoor steekt het nieuwe stadhuis scherp af tegen de donkere lucht. Op één van de vlakken ontwaar ik mijzelf. Het centraal station in spiegeling gefotografeerd is al ontelbare keren gedaan, maar het blijft leuk.
Week 1.
Een zonnetje wordt afgewisseld met soms stevige winterse buien. Einde middag Werkhoven bij de watertoren wordt mijn aandacht getrokken door het mooie licht.
